Op de middelbare school zeiden docenten het al tegen me: jij moet later het onderwijs of de politiek in gaan. Het werd het onderwijs. Daar heb ik met veel plezier in gewerkt als docente geschiedenis op een middelbare school. Het werken met jongeren maakte het werk uitdagend en interessant, geen dag was hetzelfde. Toch wilde ik op een zeker moment nog betekenisvoller werk gaan doen en zo ben ik in het mediationvak terecht gekomen. Een keuze die mij op het lijf geschreven bleek.
Ik spreek bij mediations regelmatig van de vier B’s: boos, bang, blij, bedroefd. Dit zijn de emoties die ik het vaakst tegenkom bij cliënten. En niets is wat het lijkt want iemand die ogenschijnlijk boos lijkt kan als dieperliggende emotie juist bang zijn. En iemand die bang is kan ook heel bedroefd overkomen. Het mooie van mediation is dat er volop aandacht is voor deze vier B’s. Ook kijken we verder, wat ligt er aan deze reactie ten grondslag en stellen we de vraag achter de vraag? We willen graag de juiste ‘B’ boven tafel krijgen en dat verder uitdiepen. Behoefte zou de vijfde ‘B’ kunnen zijn want dat is wat zorgt dat we ons bang, boos, blij, bedroefd voelen. Worden we voorzien in onze behoeftes en in onze belangen?, een zesde belangrijke ‘B’